Баранавіцкі раён: У вёсцы з пяццю жыхарамі будзе вуліца Цэнтральная
У Баранавіцкім раёне ўлады ўзяліся даваць назвы вуліцам, якія раней ніяк не называліся. У разрад такіх трапіла і вёска Міхнаўшчына.
Праўда, захады мясцовых уладаў выглядаюць дзіўна: у сяле жывуць чатыры чалавекі, якім каля 80 гадоў, і адзін "малады" мужчына, якому трошкі больш за 50.
Мясцовы сельсавет вырашыў назваць адзіную тут вуліцу Цэнтральнай. Вяскоўцы не пагаджаюцца на такое найменне. Літаральна ў трох кіламетрах ад вёскі фальварак Адама Міцкевіча, за трыста метраў ад сяла магілы ксяндзоў, закатаваных у душагубцы ў часы апошняй вайны — чаму б не назваць вуліцу ў памяць гэтых людзей? Але мясцовае кіраўніцтва гаворыць, што ўсё ўжо ўзгоднена на вышэйшым узроўні і назвы вясковых вуліц павінны быць “нейтральнымі”.
Можно быть уверенным лишь в том, что ни в чем нельзя быть уверенным.
Интересный факт
Барановичи — единственный белорусский город, в котором действуют два полноценных железнодорожных вокзала.
Случайный анекдот
Вчера наблюдал картину в магазине связи и дисков: стоит мужичок, смотрит на диски (долго смотрит, ибо порядочно выпивший), потом выдаёт продавцу:
— Можно у вас диск купить, сынишка попросил...
— Какой диск?
— Ой, щас вспомню (берётся за голову)... — выдаёт — "Стой и рыгай"!
Продавец:
— Что?
— Ну диск называется "Стой и рыгай"... ой! ... нет, как-то... "Лежи и блюй"... да, по-моему, так... — Бурчит про себя: — лежи и блюй... неет.. бежи и стругай.. ой... неет, бл@, как же он... рррр! Щас сыну позвоню!
Достаёт трубу, тыкает указательным пальцем по кнопкам (как будто по сенсору, и, не поднося телефона к уху, включает громкую связь и ждёт — идут гудки... сын берёт трубку, и дальше следует диалог, после которого весь магазин просто лежал (и я в том числе):
— Сынок, как диск-то назывется, бл@ этот???
— CD-RW.
— Ну точно, сиди и рви!!!