Канскі намінант Сяргей Лазніца нарадзіўся ў Баранавічах у 1964 годзе. Праз год ягоныя бацькі пераехалі ў Кіеў. Там Лазніца скончыў Кіеўскі Політэхнічны інстытут дый працаваў у Інстытуце кібернэтыкі. Але ў 1991 годзе ён паступіў у рэжысёрскую майстроўню Наны Джарджадзэ ў Інстытут кінематаграфіі, што ў Маскве. З 2001 году Лазніца жыве з сям’ёй у Нямеччыне, але асноўныя фільмы зняў у Санкт-Пецярбургу.
Лазніца добра вядомы ў дакументальным кіно, дзе мае статус прыжыццёвага класіка і рэфарматара кінамовы. Ягоная стужка "Паўстанак" знятая, як метафізічнае насланнё. У фільме "Пасяленне" праз твары хворых праступае вобраз і падабенства Божае.
Пра ігравую стужку Лазніцы "Шчасце маё" пакуль мала што вядома. Гэта міжнародны праект, зняты Нямеччынай, Галандыяй і Украінай. Аператарам выступіў румынскі майстар Алег Муту, які ствараў "4 месяцы, 3 тыдні, 2 дні", здымкі праходзілі ў Чарнігаўскай вобласці Украіны з удзелам мясцовых жыхароў.
Беларускі чыннік карціны таксама важкі.
Гукарэжысёрам стужкі стаўся беларускі творца Уладзімір Галаўніцкі, а галоўную ролю кіроўцы-дальнабойніка сыграў актор Беларускага Тэатру юнага гледача Віктар Немец. Паводле анонсу, ягоны герой збіваецца з трасы і губляецца на дзікіх прасторах рускай правінцыі, дзе сустракаецца з ветэранамі, прастытуткамі, разбойнікамі дый міліцыянтамі.
За права лічыць Сяргея Лазніцу сваім творцам ужо спрачаюцца Расея і Украіна. У Беларусі ёсць усе шанцы далучыцца да гэтае спрэчкі. Наступная ігравая стужка, якую плануе зняць Сяргей Лазніца — экранізацыя аповесці Быкава "У тумане".
В отношении политиков и женщин действует старая пословица: "Слушайте, что они говорят, и делайте наоборот".
Интересный факт
У Баранавічах снег.
Праз дарогу — змеі:
Нізкі, роўны, доўгі бег
Белае завеі…
(У.Некляеў)
Случайный анекдот
Компьютерщик ковыряется дома в своем «компе» несколько часов подряд. Рядом крутится жена. Он на нее никакого внимания. Еще через час она не выдерживает и начинает заводиться:
— Вот, ты с этим железом уже полдня возишься, а меня как будто нет здесь! Я что, вещь?!
Он, смотря то на нее, то на «комп»:
— Ты ВЕЩЬ? Не-е... Вот КОМП — это ВЕЩЬ!